κατιάπτω

κατιάπτω (Α)

φθείρω, βλάπτω, ασχημίζω («ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα καλὸν ἰάπτη» — για να μην κλαίει και χαλάει το ωραίο τής δέρμα, Ομ. Οδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἰάπτω «βλάπτω»].